Πραγματοποιήθηκε στο Μπουραζάνι της Κόνιτσας (12-13 Νοεμβρίου 2021) το 1^ο Διεθνές Συνέδριο με τίτλο «Internasional Forestation Initiative», που στόχο είχε την ευαισθητοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας στην προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαιτέρως στην ενίσχυση του δασικού πλούτου της χώρας μας.

Την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) εκπροσώπησε ο Α’ Αντιπρόεδρος της Λάζαρος Κυρίζογλου Δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης. Το Συνέδριο συνδιοργάνωσαν το Κέντρο Ενεργειακής Πολιτικής και Ανάπτυξης (ΚΕΠΑ) του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών (ΕΚΠΑ). Εκ μέρους των υπηρεσιών του Δήμου μας παραβρέθηκε η προϊσταμένη περιβάλλοντος κ. Δέσποινα Μιχαηλίδου, η οποία αναφέρθηκε σε καλές πρακτικές ενίσχυσης του πρασίνου. Συμμετείχαν δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, καθηγητές πανεπιστημίων, εκπρόσωπος της Περιφέρειας Ηπείρου κλπ. Ο δήμαρχος Αμπελοκήπων-Μενεμένης Λάζαρος Κυρίζογλου στην ομιλία του αναφέρθηκε ιδιαίτερα στην προστασία του δασικού πλούτου της πατρίδας μας από τις δασικές πυρκαγιές, που θα γίνει μόνο με την επαναδιοργάνωση και επαναστελέχωση των αποδιοργανωμένων και λίαν υπόστελεχωμένων δασικών υπηρεσιών. Ο Δήμαρχος επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου και προσκύνησε τον τάφο του Μακαριστού Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιάνης και Κονίτσης Σεβαστινού και το μνημείο πεσόντων στις πολεμικές επιχειρήσεις του μετώπου του 1940. Οι πεσόντες, την 27 Νοεμβρίου 1940 είναι: Καλιαντάσης Αναστάσιος από τη Λειβαδιά δεκανέας, Κατσαντώνης Ταξιάρχης από την Μακρακώμη, Βασιληάς Λουκάς από τη Λειβαδιά, Αξούλας Σωτήριος από τη Λαμία και Κιζιρλής Γεώργιος στρατιώτες. Την 23 Απριλίου 1940 έπεσε ο στρατιώτης Κιζιρλής Γεώργιος από το Ξηροχώρι Ηλείας. Ας είναι αιωνία η μνήμη τους.

ακολουθεί η ομιλία του Λάζαρου Κυρίζογλου

Εκπροσωπώντας την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος, χαιρετίζουμε το παρόν
Συνέδριο, που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση της Ελληνικής Κοινωνίας στην προστασία του
περιβάλλοντος και ιδιαιτέρως στην ενίσχυση του δασικού πλούτου. Αντί άλλου τυπικού
χαιρετισμού μου, που ως είθισται γίνεται κάθε φορά, επέλεξα να μιλήσω εν συντομία για την
«καρδιά» του προβλήματος προστασίας των δασών μας, έχοντας και την ιδιότητα και την
εμπειρία του επί 2ετία πρώην Νομάρχη Ευβοίας (1991-1993) αυτού του πολύπαθου,
πυρόπληκτου νομού.
Κάθε χρόνο κατά την αντιπυρική περίοδο οργανώνεται ο κρατικός μηχανισμός προς
αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών. Σύμφωνα με το Ν. 998/79 «Περί προστασίας των
δασών κλπ» την ευθύνη για την πρόληψη και κατάσβεση των πυρκαγιών στα δάση και τις
δασικές εκτάσεις την είχαν οι Δασικές Υπηρεσίες και οι σ’ αυτές υπηρετούντες δασικοί
υπάλληλοι. Την περίοδο 1991-1993 (Κυβέρνηση Κων/νου Μητσοτάκη) αναβαθμίσθηκαν οι
Δασικές Υπηρεσίες και συστάθηκε η Γενική Γραμματεία Δασών. Το 1993 μάλιστα υπήρξε
και το γνωστό ομόφωνο πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής των
Ελλήνων, το οποίο, δυστυχώς, δεν αξιοποιήθηκε. Οι δασικές πυρκαγιές άρχισαν να
αντιμετωπίζονται καλύτερα, αποτελεσματικότερα και να μειώνονται.
Το 1998 (Κυβέρνηση Κ. Σημίτη) με νόμο αφαιρέθηκε η αρμοδιότητα κατάσβεσης των
δασικών πυρκαγιών από τη Δασική Υπηρεσία και ανατέθηκε στην Πυροσβεστική. Μετά
λοιπόν την παρέλευση δύο και πλέον δεκαετιών (1998-2021) από την ανάληψη της
αρμοδιότητας της κατάσβεσης των δασικών πυρκαγιών από την Πυροσβεστική
Υπηρεσία, θα ήταν φρόνιμο, επιβεβλημένο και λίαν επωφελές να γίνει ένας
καλόπιστος, καλοπροαίρετος απολογισμός για να διαπιστωθούν τα θετικά ή
αρνητικά αποτελέσματα, να εντοπισθούν τα αίτια που τα προκάλεσαν, να μελετηθούν
οι διορθώσεις που επιβάλλεται να γίνουν, ώστε, στο μέλλον, να πορευθούμε ως χώρα
καλύτερα.

Την πρώτη δεκαετία (1998-2008) εφαρμογής του νέου συστήματος, εν
συντομία, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: Χάθηκαν εκατό (100) και πλέον ανθρώπινες ζωές.
Πρόκειται για νέους ανθρώπους στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι κατακάηκαν από τις
πυρκαγιές. Ο αριθμός είναι απίστευτα μεγάλος για τα Ελληνικά δεδομένα. Χιλιάδες σπίτια και
δεκάδες χωριά καταστράφηκαν. Τουλάχιστον το 10% των δασών, που υπήρχαν μέχρι το
1998, κάηκαν (Ταΰγετος, Μαίναλο, Πάρνηθα, Εύβοια, Χαλκιδική, Ηλεία, Αχαΐα, Κορινθία,
Πήλιο, Ρόδος κλπ). Χιλιάδες στρέμματα αναδασώσεων, της προ του 1998 πεντηκονταετίας,
κάηκαν. Το κόστος πυρόσβεσης δεκαπλασιάσθηκε τουλάχιστον σε σχέση με τις
προηγούμενες του 1998 δεκαετίες. Ενδεικτικά, προκειμένου να προβληματίσω, αναφέρω το
εξής: στο Μαίναλο την όλη αντιπυρική επιχείρηση συντόνιζε ο αρχηγός του Πυροσβεστικού
Σώματος, ο οποίος όμως δεν είχε πάει ποτέ στο Μαίναλο, ούτε γνώριζε την περιοχή. Τα
συμπεράσματα δικά σας.
Τα δεκατρία χρόνια (2008-2021) είναι μία περίοδος που κλείνει με τις τραγικές
συνέπειες και τις κραυγές των θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι Αττικής αλλά και τις
τεράστιες πυρκαγιές στη Βόρεια Εύβοια, την Αττική και την Πελοπόννησο.
Είναι εσφαλμένη η αντίληψη ότι τα αεροπλάνα σβήνουν τις φωτιές. Η αλήθεια
είναι ότι συμβαίνει το αντίθετο. Τα αεροπλάνα καταστέλλουν τις πυρκαγιές στα δάση
και οι επίγειες δυνάμεις ενεργούν για την κατάσβεση, δηλαδή αποτελειώνουν τις
φωτιές.
Στη διάρκεια 20 και πλέον ετών (1998 – 2021) έχουμε 200 και πλέον νεκρούς
συνανθρώπους μας, περίπου 4.000 σπίτια και χιλιάδες στρέμματα δασών και αγροτικών
εκτάσεων καμένα. Νούμερα ασύλληπτα με τεράστιο οικονομικό κόστος. Φυσικά οι
ανθρώπινες ζωές δεν είναι δυνατόν να κοστολογηθούν.
Τίθενται λοιπόν πολλά αμείλικτα ΓΙΑΤΙ! Γιατί χάθηκαν τόσοι πολλοί άνθρωποι, όσοι
ενδεχομένως δεν έχουν καεί σε δασικές πυρκαγιές από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους;
Γιατί δεν μπορούμε να προστατεύσουμε όσα πλήρωσαν και δημιούργησαν οι προηγούμενες
γενιές, για να ωφεληθούμε εμείς και οι επόμενες γενιές; Εδώ δεν μπορεί να γίνει δεκτή η
δικαιολογία του «πολιτικού λάθους», ούτε αυτή της «ανάληψης της πολιτικής ευθύνης»……
Γιατί αφήσαμε τα δάση μας χωρίς επαρκή παρουσία, φύλαξη κι αστυνόμευση από
μόνιμους δασικούς υπαλλήλους; Όποιος θέλει, όποτε θέλει μπαίνει στο δάσος και
βγάλει από αυτό ανεξέλεγκτα.

Είναι λοιπόν, εκ του αποτελέσματος, άμεση ανάγκη να αλλάξει η
φιλοσοφία, η στρατηγική και ο σχεδιασμός της πρόληψης και της καταστολής των
πυρκαγιών υπαίθρου.
Πρότασή μου λοιπόν, εκ του αποτελέσματος και όχι δογματικά, είναι: η άμεση
επαναδιοργάνωση και επαναστελέχωση των αποδιοργανωμένων και
υποστελεχωμένων Δασικών Υπηρεσιών και η ανάθεση σ’ αυτές της πρόληψης και
κατάσβεσης των πυρκαγιών στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Η Πυροσβεστική θα
έχει την ευθύνη των λεγόμενων αστικών πυρκαγιών και όταν απαιτείται θα
συνεπικουρεί τη Δασική Υπηρεσία. Διευκρινίζω ότι δεν ισχυρίζομαι ότι είναι δυνατόν
σήμερα οι σχεδόν διαλυμένες Δασικές Υπηρεσίες να αναλάβουν την πρόληψη και κατάσβεση
των δασικών πυρκαγιών. Γι’ αυτό μίλησα για επαναδιοργάνωση και επαναστελέχωση των
δασικών υπηρεσιών. Αυτή είναι η θεμελιώδης στρατηγική παραδοχή που πρέπει να
υιοθετηθεί. Ταυτόχρονα απαιτείται εμπλοκή, για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών
και της Αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών και των γεωργικών, δασικών και
μελισσοκομικών συνεταιρισμών και των ρητινοκαλλιεργητών. Γιατί βγάλαμε την κοινωνία
εκτός; Έξω από το πνεύμα της παλλαϊκής αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού
ζητήματος. Αυτό που όμως πρωτίστως πρέπει να γίνει, να επιλεγεί, είναι η ορθή στρατηγική
πρόληψης και αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών. Τις παραπάνω επισημάνσεις,
προτάσεις και παρατηρήσεις μου απέστειλα εγγράφως στους πρώην και νυν
Πρωθυπουργούς, τους πρώην και νυν Υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Αγροτικής
Ανάπτυξης και Τροφίμων και όλους τους Αρχηγούς των Κομμάτων στη Βουλή των Ελλήνων.
Με εισήγησή μου το Διοικητικό Συμβούλιο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) με
ομόφωνη απόφασή του ενέκρινε  τις ανωτέρω θέσεις οι οποίες απεστάλησαν ξανά αρμοδίως.
Καμία απάντηση δεν λάβαμε.
Λυπούμαι βαθύτατα αλλά είμαι υποχρεωμένος να πω, να γίνω μάντης κακών
μελλόντων να συμβούν ξανά, αν δεν αλλάξουμε μυαλά.
Δεν γίνεται να φυτεύουμε, να αναδασώνουμε εμείς π.χ. ένα στρέμμα δάσους και κάθε
χρόνο να καίγονται 100 στρέμματα δάσους. Έτσι είμαστε μείον. Άρα πάση θυσία πρέπει να
οργανώσουμε την άμυνά μας έναντι του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής και των εξ αυτής
αλλά του ανθρώπινου παράγοντα συνεπειών. Σας ευχαριστώ.