Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Η θρησκευτική πίστη στον ελληνικό χώρο πολλές φορές κατέστη αντικείμενο πολιτικής

εκμετάλλευσης εκ μέρους των εκάστοτε κρατούντων, πάντα όμως εκτός του πολιτικού

συστήματος, με την έννοια ότι ποτέ δεν υποστασιάσθηκε ως πολιτικό κόμμα με σκοπό την

επικράτηση στο πολιτικό πλέον πεδίο της χριστιανικής διδασκαλίας, και την δι’ αυτής

αντιμετώπιση και επίλυση των πολιτικών προβλημάτων. Και αυτό επειδή οι

συνειδητοποιημένοι χριστιανοί σέβονταν πάντα την αποστολή του Χριστού στον κόσμο «ως

μεσσία και λυτρωτή από τον ζυγό της αμαρτίας» και όχι ως πολιτικό ελευθερωτή του λαού από

τον ρωμαϊκό ζυγό και κατ’ επέκταση από κάθε πολιτικό ζυγό ανά τους αιώνες. Αυτή τη βασική

αποστολή του χριστιανισμού στον κόσμο ξεκαθάρισε ο ίδιος ο Χριστός με τα λόγια του:΄«

απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του θεού τω θεώ», τα οποία δεν μπορούν παρά

πάσαν ερμηνευτική προσπάθεια να μετετραπούν σε πολιτικό σύνθημα της μορφής:«απόδοτε

τα του Καίσαρος τω Καίσαρι δια των του θεού», το οποίον μεθερμηνευόμενο σημαίνει στην

σύγχρονη πολιτική γλώσσα « πολεμείστε τον Καίσαρα με τα όπλα του Θεού»! Η ερμηνεία

αυτή αντίκειται προδήλως στη βασική αποστολή του χριστιανισμού, η οποία συνίσταται, όπως

είπαμε, στην σωτηρία του ανθρώπου από την αμαρτία.

Αυτό όμως το οποίο έλλειπε έως τώρα από τον πολιτικό μας βίο επιχειρείται σήμερα για

πρώτη φορά με την εμφάνιση στο πολιτικό πεδίο πολιτικού κόμματος, το οποίον , αν

αντιλαμβανόμεθα ορθώς τις πολιτικές του διακηρύξεις, έχει ως πολιτικό στόχο την επικράτηση

της χριστιανικής διδασκαλίας στο πολιτικό πλέον πεδίο, με σκοπό την αντιμετώπιση των

πολιτικών προβλημάτων «μέσω και δι’ αυτής». Επιχειρείται με άλλα λόγια η πολιτικοποίηση

της πίστης προς επίτευξη πολιτικών στόχων. Ως μόνη δικαιολογία του εγχειρήματος αυτού

προβάλλεται η ανάγκη προάσπισης της πίστης και των συνοδευόντων αυτήν

παρακολουθημάτων, όπως των θεσμών της πατρίδας και της οικογένειας, και άλλων

θεμελιωδών αρχών του ανθρωπίνου βίου, έναντι των κινδύνων που διατρέχουν από την

αντιχριστιανική δράση του ισχύοντος πολιτικού συστήματος! Αγνοείται εδώ η βασική

χριστιανική θέση ότι η πίστη είναι ενταγμένη στην θεοΐδρυτη Εκκλησία του Χριστού, της οποίας

όμως κατά την αδιάψευστη διαβεβαίωση του ιδρυτή της «πύλαι άδου ου κατισχύσουσι»! Πέραν

αυτού όμως η ενσυνείδητη(;) άγνοια επικτείνεται και σε άλλα θεμελιώδη ζητήματα της

χριστιανικής πίστης, όπως η μη ένταξη στη χριστιανική διδασκαλία της βασικής πολιτικής

αρχής «Salus Reirublicae supremma lex esto», και τούτο διότι οι χριστιανοί κατά τον λόγο του

Απ. Παύλου:«ουκ έχουσιν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούσιν». Αυτό

βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο χριστιανός δεν έχει υποχρέωση να υπερασπίζεται την πατρίδα του

όταν κινδυνεύει, αλλά ότι δεν του επιτρέπεται να χρησιμοποιεί την ανάγκη της υπεράσπισης

της πατρίδας και οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού αγαθού προς επίτευξη πολιτικών

επιδιώξεων.

Ο χριστιανός δεν παύει βεβαίως να είναι πολίτης απολαμβάνοντας όλα τα αγαθά της

οργανωμένης Πολιτείας και έχοντας όλες τις υποχρεώσεις προς αυτή. Επομένως έχει το

δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να μετέχει στα κοινά ως ενεργός πολίτης επιδιώκοντας την

επίλυση των πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων με όλα τα νόμιμα μέσα, χωρίς όμως τη

χρησιμοποίηση της πίστης του ως πολιτικού μέσου, έχοντας πάντα υπόψη του ότι γι αυτόν το

«πολίτευμα εν ουρανώ εστί», πάλι κατά τον Απ. Πάυλο, που σημαίνει ότι το προέχον γι αυτόν

είναι η απόλαυση των δικαιωμάτων της επουράνιας βασιλείας. Στο σημείο αυτό ευλόγως θα

αντιταχθεί το ερώτημα: Όταν κινδυνεύει η πίστη και η πατρίδα και τα άλλα μεγάλα ιδανικά, τα

οποία ανέκαθεν συγκροτούν και συνέχουν την κοινωνία, δεν πρέπει ο χριστιανός να αντισταθεί

και να τα υπερασπισθεί; Βεβαίως και αδιστάκτως ναι, και πρέπει και οφείλει σύμφωνα με την

χριστιανική διδασκαλία να υπερασπίζεται ο χριστιανός την πίστη και να θυσιάζει και τη ζωή

του ακόμη γι αυτήν! Άλλο όμως είναι να θυσιάζεσαι για την πίστη σου κι άλλο να θυσιάζεις την

πίστη σου στο βωμό των οποιωνδήποτε αλλοτρίων επιδιώξεων!

Οι επισημάνσεις αυτές κρίθηκαν αναγκαίες για την ανάδειξη της χριστιανικής αλήθειας στη

σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα, η οποία μαστίζεται από το κρατούν πολιτικό σύστημα, το

οποίο είναι από δημοκρατικής τουλάχιστον απόψεως καταδικαστέο, και χρήζει άμεσης

αντικαταστάσεως, η οποία όμως πρέπει να επιχειρηθεί με δημοκρατικές διαδικασίες στα

πλαίσια του Συντάγματος και των νόμων, χωρίς την εμπλοκή στον αγώνα αυτό της

χριστιανικής πίστης, η οποία σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να θυσιάζεται στον

ειδωλολατρικό βωμό των πολιτικών επιδιώξεων ! Διότι ξαναλέμε είναι άλλο να θυσιάζεσαι για

την πίστη σου και άλλο να θυσιάζεις την πίστη σου! Και ο «έχων ώτα ακούειν ακουέτω!»

*Επίτιμος Πρόεδρος του Α.Π.